31 Ağustos 2015 Pazartesi

Çalışmayan Anne..

Merhaba Ben Çalışmayan Anne..Yada Çalışamayan mı demeli?Malum yolda bir prenses var,henüz varlığını yeni yeni benimsediğim.O olmasaydı belki şu ara çalışan anne kısmından seslenecektim hayatın ama,zaten kendisi sürpriz yapıp gelmese belki hiç bir zaman niyetten öteye gidemiyecekti varlığı,neyse..



Mutsuzmuyum?Hayır..Hayatımda en çok istediğim şeylerden biriydi kızım olması,ama işte şartlar,fikirler,olanlar,olmayanlar zorluyor galiba insanı..

Çalışan anne olmadım hiç,o yüzden o kısmına dair pek bişey yazamıyacağım anneliğin ama çalışmayan anne olmakta zor,gerçekten.Bir kere evde babaya ait tek maaş ve onun getirileri hep lider ve öncelikler sırasında anneninkiler tabiki hep en sonda.Sonra işin psikolojik kısmı var.24 saat çocukla yan yana,dip dibe olmak,baba gelmiyor yada gelemiyorsa çocuğun bütün nazına,niyazına,hastalığına tek başına katlanmak,olurda uyursa ev işi yapmak veya kendine zaman ayırmak arasında gidip gelmek aklıma ilk gelenler.

Artısı yokmu? Var tabiki..Mesela çocuğunun yaşadığı her değişim/gelişim gözünün önünde,yani ona dair hiçbir detayı kaçırmıyorsun ve güzel bişeyde vesselam.Amma velakin zor işte.Çalıssan ona daha iyi imkanlar sunabileceğini biliyorsun,sonra daha kaliteli zaman geçirebileceğini de.He bir de işin kendini ''işe yarar hissetmek'' kısmı var ki işte onun yerini dolduracak bi şey yok..

Anne olmak güzel,harika ama kendini yetersiz hissedip,hep kulpu kendine takmak fena.Çalışsan başka bir türlü dertleniyorsun galiba,çalışmasan başka.Benim payıma şimdilik ve önümüzdeki yaklaşık 2 yıl boyunca çalışmayan anne olmak düştü. 2,5 x 2 'den ettimi sana düz hesap 5 yıl..Kendimi nasıl bu yetersizlik duygusundan sıyıracağım acaba :(

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

 

Blog Template by BloggerCandy.com