Çalışmayan Anne..

Merhaba Ben Çalışmayan Anne..Yada Çalışamayan mı demeli?Malum yolda bir prenses var,henüz varlığını yeni yeni benimsediğim.O olmasaydı belki şu ara çalışan anne kısmından seslenecektim hayatın ama,zaten kendisi sürpriz yapıp gelmese belki hiç bir zaman niyetten öteye gidemiyecekti varlığı,neyse..

Mutsuzmuyum?Hayır..Hayatımda en çok istediğim şeylerden biriydi kızım olması,ama işte şartlar,fikirler,olanlar,olmayanlar zorluyor galiba insanı..

Çalışan anne olmadım hiç,o yüzden o kısmına dair pek bişey yazamıyacağım anneliğin ama çalışmayan anne olmakta zor,gerçekten.Bir kere evde babaya ait tek maaş ve onun getirileri hep lider ve öncelikler sırasında anneninkiler tabiki hep en sonda.Sonra işin psikolojik kısmı var.24 saat çocukla yan yana,dip dibe olmak,baba gelmiyor yada gelemiyorsa çocuğun bütün nazına,niyazına,hastalığına tek başına katlanmak,olurda uyursa ev işi yapmak veya kendine zaman ayırmak arasında gidip gelmek aklıma ilk gelenler.

Artısı yokmu? Var tabiki..Mesela çocuğunun yaşadığı her değişim/gelişim gözünün önünde,yani ona dair hiçbir detayı kaçırmıyorsun ve güzel bişeyde vesselam.Amma velakin zor işte.Çalıssan ona daha iyi imkanlar sunabileceğini biliyorsun,sonra daha kaliteli zaman geçirebileceğini de.He bir de işin kendini ''işe yarar hissetmek'' kısmı var ki işte onun yerini dolduracak bi şey yok..

Anne olmak güzel,harika ama kendini yetersiz hissedip,hep kulpu kendine takmak fena.Çalışsan başka bir türlü dertleniyorsun galiba,çalışmasan başka.Benim payıma şimdilik ve önümüzdeki yaklaşık 2 yıl boyunca çalışmayan anne olmak düştü. 2,5 x 2 'den ettimi sana düz hesap 5 yıl..Kendimi nasıl bu yetersizlik duygusundan sıyıracağım acaba :(

Yine,Yeni,Yeniden..

Uzun süredir yazmak,yazmak ve yazmak istiyorum ama bir önceki yazıya istinaden yazamama sebepleri üzerine biraz yaz rehaveti,biraz da 2. bebek beklemeyi ekleyince maalesef durum böyle oluyor :) Neyseki 1 sene dolmadan yazabildim diye seviniyorum haklı olarak.

2.bebek esasında aklımda olan ama zamanını bir türlü kestiremediğim bir durum'du.Sağolsun kendisi sürpriz bir şekilde hayatımıza dahil olarak beni bu karmaşık düşüncelerden kurtardı :) Kendisi 22 haftalık küçük bir hanımefendi,kısmetse Aralık ayında bizlerle (Biraz daha yazmasam galiba bu post muhtemelen onun gelişi ile alakalı olacaktı :) )

Yine,yeni,yeniden ve 2.kez anne olmaya hazırmıyım?Bilmiyorum.Yani anneliği deneyimledim az çok ama 2.kez kısmı nasıl olacak?Tam bir muamma.Bazen epey korkuyorum,bazende herşey düzene oturur oturmaz bunuda başarırım diyorum ama,işte bilemiyorum yinede yaşayıp göreceğiz galiba.Daha şimdiden 2 bölünmüş gibi kalbim,birine fazla zaman ayırsam diğerine haksızlık ediyorum gibime geliyor.Birine yazıp birine yazmasam kafam hep yazmadığım kısmıyla meşgul oluyor.Yani artık çifter çifter alıyorum günlükleri elime,bir ona yazıyorum bir diğerine..Bir kıza konuşuyorum,bir Deniz'e..

Hayat garip,sürprizlerle dolu.Hamilelik sürecini özlemiş ve çok sevmiştim ya sanırım o yüzden çok fazla ara vermememin uygun olmadığını düşündü hayat :) Şimdilik herşey yolunda,umutluyum ama belki sonra duble imdattt diye bağrınabilirim buralarda :)